Εκεί που είχαν κληθεί και βρέθηκαν συγγενείς και οικείοι θανόντων, προκειμένου να συνεννοηθούν με τους εργάτες του Δήμου, για να αποκαταστήσουν τις επιγραφές και φωτογραφίες στις μαρμάρινες οστεοθήκες που πρόσφατα αντικαταστάθηκαν με νέες.

Κατά την αντικατάσταση που έγινε την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή, ξηλώθηκαν οι επιγραφές με τα ονόματα και οι φωτογραφίες, αρκετές από τις οποίες καταστράφηκαν και όλες αυτές πετάχθηκαν δίπλα στο κοντέινερ με τα σκουπίδια και τα άχρηστα υλικά, μέσα σε νερά της βροχής και λάσπες.

Αυτές τις εικόνες βεβήλωσης και ασέβειας προς τους νεκρούς συνέβησαν οι συγγενείς τους το Σαββατοκύριακο κι εκδηλώθηκαν έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες κατά της δημοτικής αρχής.

Μετά από αυτές η δημοτική αρχή αποφάσισε να πάρει πίσω τις αρχικές της αποφάσεις, να επαναφέρει τις επιγραφές με τα ονόματα και τις φωτογραφίες των θανόντων και να μην αφήσει μόνο τους αριθμούς πάνω στις οστεοθυρίδες.

Ακόμα και χθες το πρωί, συγγενείς θανόντων έψαχναν με αγωνία να βρουν τις πεταμένες φωτογραφίες των δικών τους ανθρώπων και να ανακαλύψουν ποια είναι η θυρίδα με τα οστά του αγαπημένου τους προσώπου, καθώς σε αυτές που αντικαταστάθηκαν οι μαρμάρινες όψεις, είχαν μόνο αριθμό.

Η οργή και η αγανάκτηση ξεχείλιζε, αρκετοί στρέφονταν κατά του δημάρχου Θανάση Βασιλόπουλο και της αρμοδίας αντιδημάρχου Πιπίνας Κουμάντου και ήταν τέτοια η ένταση και η πίεση, που η μία υπάλληλος, στο κτήριο με το γραφείο των διοικητικών υπηρεσιών, δεν άντεξε ψυχολογικά.

Χαρακτηριστικά από τις αντιδράσεις των συγγενών που καταγράψαμε:

“Πήραν το κονδύλι και πέταξαν τους ανθρώπους, οι ξεφτίλες. Ποιος έδωσε τις εντολές και ποιος πέταξε τους ανθρώπους; Εβγαλαν επιλεκτικά ονόματα και φωτογραφίες, δήθεν ότι είχαν σκουριάσει οι κλειδαριές. Είναι βεβήλωση. Είχα αγωνία, δεν κοιμήθηκα το βράδυ, για το πως θα βρω τη θυρίδα της μητέρας μου. Δεν θέλω τη μητέρα μου νούμερο. Να έρθει ο ίδιος ο δήμαρχος να μας ζητήσει συγγνώμη. Τέτοιες μέρες να παίζουν με τον πόνο μας”.

Ενας ψύχραιμος άνδρας στα γραφεία είπε “ήρθα να δω το παιδί μου και βρήκα το μάρμαρο. Θέλω να ξέρω, είναι του παιδιού μου η θυρίδα με τα οστά”.

Μια οργισμένη γυναίκα, απευθυνόμενη σε έξαλλη κατάσταση στις υπαλλήλους, φώναζε:

“Ηταν καινούργια η θυρίδα, γιατί αλλάχθηκε; Γιατί αλλάχθηκε η θυρίδα στον παππού μου και όχι και στους από πάνω. Το θέμα είναι μήπως βρίσκονται άλλα οστά στου παππού μου. Γιατί δεν ειδοποιηθήκαμε; Τι βεβήλωση; Χειρότερα είναι”.

Μια άλλη διαμαρτυρόταν πως “πέταξαν τον πατέρα μου, να βρουν τα λαμόγια που το έκαναν.

Σε ποιον να απευθυνθούμε; Η αρμόδια αντιδήμαρχος είναι άφαντη”.

Και όταν έξω από το γραφείο είχαν συγκεντρωθεί κάποια άτομα, μια γυναίκα προέτρεψε “πάμε στο Δημαρχείο να κάνουμε φασαρία”, ενώ μέσα στο γραφείο μια ηλικιωμένη γυναίκα, καταβεβλημένη ψυχολογικά έλεγε σε μία υπάλληλο “τέσσερις έχω χάσει, γιατί το κάνατε;”.