Και διαμαρτύρεται για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η αξιολόγηση, κάνοντας λόγο για ιλαρότητες και παρατράγουδο, δηλώνοντας ότι είναι “υπέρ της αξιολόγησης των εργαζομένων, που θα χρησιμοποιεί σύγχρονα εργαλεία και μεθόδους”.
Σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εργαζομένων στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας Υπαλλήλων της ΔΥΠΕ Δυτικής Ελλάδας – Πελοποννήσου σημειώνει:
“Τις τελευταίες μέρες οι εργαζόμενοι στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας της 6ης Υ.Πε. λαμβάνουμε ενημερώσεις σχετικά με τη δυνατότητα πρόσβασης στα αποτελέσματα της ετήσιας αξιολόγησης και τη δυνατότητα ένστασης επί αυτών εντός 10 ημερών. Προϋπόθεση για την πρόσβαση στη βαθμολογία και κατ΄ επέκταση στη δυνατότητα ένστασης είναι η είσοδος στο ηλεκτρονικό Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού Ελληνικού Δημοσίου με τους ατομικούς κωδικούς δημόσιας διοίκησης. Άλλη βασικότερη προϋπόθεση πριν από αυτό, να υπάρχουν οι κωδικοί πρόσβασης, οι οποίοι όμως εκδίδονται με το υπηρεσιακό e-mail του υπαλλήλου. Το ιλαρό της όλης ιστορίας είναι ότι αν εξαιρέσουμε τους υπαλλήλους της κεντρικής διοίκησης και κάποιους λίγους διοικητικούς υπαλλήλους των κέντρων υγείας, οι λοιποί χιλιάδες δεν διαθέτουν καν υπηρεσιακό e-mail παρά μόνο προσωπικό… Πρόσβαση και ένσταση τέλος...
Ιλαρότης δεύτερη. Με τις συντριπτικές πιθανότητες υπέρ της παρακάτω υπόθεσης, αν ο δεύτερος αξιολογητής των ιατρών της ΠΦΥ συναντήσει κάποιον από αυτούς που αξιολόγησε πρόσφατα -προφανώς δεν έχει ευθύνη ο ίδιος για το παρατράγουδο- ενδέχεται όχι απλώς να μην τον
αναγνωρίσει αλλά να μη γνωρίζει ότι πρόκειται για συνάδελφό του.
Ο σύλλογος μας παραμένει αταλάντευτα υπέρ της αξιολόγησης των εργαζομένων. Αξιολόγηση, η οποία θα χρησιμοποιεί σύγχρονα εργαλεία και μεθόδους, όπως αυτά που διδάσκονται στα σεμινάρια του ίδιου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, με αντικειμενικά και πραγματικά κριτήρια, με σοβαρούς στόχους και αξιολογημένες τις μονάδες και προπαντός τους φερόμενους ως αξιολογητές.
Και ίσως πριν ακόμα και από αυτά, θα πρέπει επιτέλους τα Κέντρα Υγείας να αποκτήσουν οργανόγραμμα και καθηκοντολόγιο για να γνωρίζουμε ποιος πρέπει και τι.
Για να αποφύγουμε τέτοια ευτράπελα που ευτελίζουν τη διαδικασία και την αξία της. Αναμείνατε για τη συνέχεια…”.
