Παρά την ύπαρξη δύο διεθνών πυλών –Άραξος και Καλαμάτα– η Πελοπόννησος παραμένει στο περιθώριο των διεθνών αεροπορικών ροών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΣΕΤΕ για το 2025 (τρέχον έτος), στα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας καταγράφηκαν 16.836.350 αφίξεις. Από αυτές, η Πελοπόννησος συγκεντρώνει μόλις 231.103, ποσοστό 1,37%. Την ίδια στιγμή, η Κρήτη προσελκύει 29,6%, τα Δωδεκάνησα 24,2%, τα Ιόνια Νησιά 22,0% και οι Κυκλάδες 6,65%.

Τι δείχνουν αυτά τα ποσοστά; Πρώτον, ότι ο όγκος και η συχνότητα των διεθνών συνδέσεων προς Άραξο και Καλαμάτα παραμένουν περιορισμένα και έντονα εποχικά. Δεύτερον, ότι η Πελοπόννησος δεν έχει ακόμη ενιαία, αναγνωρίσιμη τουριστική ταυτότητα που να «τραβά» απευθείας διεθνείς πτήσεις, όπως συμβαίνει στα ώριμα νησιωτικά clusters. Τρίτον, ότι λείπει η κλίμακα: τα νησιά χτίζουν συνεκτικό προϊόν με μεγάλη χωρητικότητα κλινών, καθιερωμένα brands και επιθετική αεροπορική πολιτική· η Πελοπόννησος διασπείρει πόρους και μηνύματα σε πολλές μικρές ενότητες χωρίς κρίσιμη μάζα.

Ο Άραξος λειτουργεί σχεδόν αποκλειστικά ως θερινός προορισμός charter. Η Καλαμάτα, παρότι έχει βελτιωθεί, δεν έχει αποκτήσει ακόμη τον αναγκαίο ρυθμό και εύρος δικτύου για να αλλάξει στάθμη. Αν δεν υπάρξει συντονισμένη στρατηγική (ενιαίο brand Πελοποννήσου, στοχευμένα co-marketing με αεροπορικές, δρομολογιακή συνέχεια άνοιξη–φθινόπωρο, συμπλήρωση κλινών/υποδομών σε επιλεγμένους κόμβους), τα δύο αεροδρόμια θα παραμένουν συμπληρωματικές και όχι ηγετικές πύλες.

Το συμπέρασμα είναι καθαρό: με 1,37% μερίδιο στις διεθνείς αφίξεις των περιφερειακών αεροδρομίων, η Πελοπόννησος δεν διεκδικεί ακόμη θέση ισοτιμίας. Η αναστροφή απαιτεί λιγότερες σκόρπιες παρεμβάσεις και περιφερειακό σχέδιο που θα ενώσει προορισμούς, θα δώσει σταθερότητα πτήσεων και θα δέσει το τουριστικό αφήγημα με την αγροδιατροφή και την πολιτιστική της κληρονομιά.

Περισσότερα στοιχεία παρουσιάζονται στον πίνακα