Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται η Ερασμία, μια γυναίκα που από παιδί μαθαίνει να υπηρετεί: πρώτα τους γονείς και τα αδέρφια της, ύστερα τον άντρα της και τα παιδιά της, και τέλος όλους τους άλλους, εκτός από τον ίδιο της τον εαυτό. Στην καθηλωτική εξομολόγησή της, μέσα από τη σκηνή ενός νοσοκομείου και τη σιωπηλή παρουσία ενός άντρα σε κλίνη, ξεδιπλώνεται μια ζωή γεμάτη ματαιώσεις, βία, σιωπή και άρνηση του προσωπικού της δικαιώματος στην επιλογή. Μια ζωή όπου η αγάπη, η πίστη, ακόμα και η αξιοπρέπεια, γίνονται πεδίο σιωπηλής μάχης.

Με γλώσσα ρεαλιστική, ανεπιτήδευτη και βαθιά συγκινητική, ο μονόλογος φωτίζει τη σκληρή πραγματικότητα χιλιάδων γυναικών: γιατί δεν φεύγουν; γιατί δεν αντιδρούν; Η απάντηση της Ερασμίας δεν είναι απλώς μια ατομική ιστορία, αλλά η φωνή της γυναίκας της διπλανής πόρτας, της μητέρας, της φίλης, της γιαγιάς μας.

Το Εγώ δε διάλεξα ποτέ δεν είναι μόνο θέατρο. Είναι μια κατάθεση ψυχής. Μια φωνή που επιμένει να μιλήσει ακόμα και μέσα στη σιωπή. Ένα έργο αφιερωμένο σε όλες εκείνες που δεν έμαθαν ποτέ να λένε «εγώ».ω