Ενα έργο που συνδυάζει τη δύναμη της ποίησης με τον παλμό της ανθρώπινης εμπειρίας. Μέσα από σπονδυλωτά κείμενα, η συγγραφέας φωτίζει τον εσωτερικό κόσμο μιας γυναίκας που δοκιμάζεται από ματαιώσεις, ανεκπλήρωτους έρωτες, κοινωνικές δεσμεύσεις και την αδυσώπητη ανάγκη για αυτοπροσδιορισμό. Η Ελένη γίνεται σύμβολο· άλλοτε εύθραυστο κι άλλοτε ανυπότακτο, αναμετριέται με το «μαζί» που της αρνείται η ζωή και με τον μύθο της αγάπης που συντρίβεται στο πεδίο των ανθρώπινων σχέσεων. Η συγγραφέας, με λόγο πλούσιο σε εικόνες και μουσικότητα, συνθέτει έναν κόσμο γεμάτο συγκίνηση: από τις «Άσωτες Υποσχέσεις» και τη «Μαγδαληνή» έως τη «Ζωή σε μια σκακιέρα» και το «Ας επιστρέψουμε στο παιχνίδι», η γραφή της εξερευνά τις σιωπές, τις μνήμες και τα όρια ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Η ποιήτρια ακολουθεί την Ελένη στα δαιδαλώδη μονοπάτια της ψυχής συνθέτοντας ταυτόχρονα έναν ύμνο στην ανθεκτικότητα: πώς, μετά την ήττα, βρίσκει κανείς τη δύναμη να ζωγραφίσει εκ νέου τον κόσμο του, «ρίχνοντας περισσότερο λευκό στο μαύρο».