Η πρόσφατη απόφαση της Δημοτικής Κοινότητας Καλαμάτας για νέες ονοματοδοσίες δεν είναι απλώς μια τυπική διαδικασία. Κάθε τέτοια επιλογή φέρει πολιτικό και συμβολικό βάρος, γιατί καθορίζει ποιοι άνθρωποι θα αποτελούν σημεία αναφοράς για τη συλλογική μνήμη της πόλης. Γι’ αυτό και η απουσία δύο σημαντικών Καλαματιανών του Κώστα Κωσταράκου και του Μιχάλη Παπαγιαννάκη (πρόταση που είχα κάνει στην δημόσια διαβούλευση της Κοινότητας Καλαμάτας) δημιουργεί εύλογο πολιτικό προβληματισμό και ερωτήματα για τα κριτήρια που τελικά επικράτησαν.
Ο Κώστας Κωσταράκος, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Φυτειά της Καλαμάτα, υπήρξε ενεργός αγωνιστής του αντιδικτατορικού κινήματος με φυλακίσεις μέσα από τον Ρήγα Φεραίο αλλά και σαν γραμματέας του και το ΚΚΕ εσωτερικού. Η πορεία του συνέβαλε καθοριστικά στην υπόθεση της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της κοινωνικής προόδου , υπήρξε αντιδήμαρχος Πειραιά (ο Δημος Πειραιά έχει δώσει το ονομα του στο Πολιτιστικό κέντρο Πειραιά).Ανεξάρτητα από κομματικές συμφωνίες ή διαφωνίες, η δράση του αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου.
Το ίδιο ισχύει και για τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, ο οποίος γεννήθηκε στην Καλαμάτα και τίμησε τη χώρα ως βουλευτής και ευρωβουλευτής του ΣΥΝ–ΣΥΡΙΖΑ. Με συνέπεια, θεσμική σοβαρότητα και βαθιά δημοκρατική παιδεία, υπηρέτησε τον δημόσιο βίο με τρόπο που ενέπνεε σεβασμό, ανεξάρτητα από πολιτικές διαφωνίες. Στάθηκε πάντα στο πλευρό της πόλης όταν αυτό του ζητήθηκε, υποστηρίζοντας πρωτοβουλίες και ζητήματα που αφορούσαν την Καλαμάτα. Η πορεία του αποτελεί υπόδειγμα υπεύθυνου, ουσιαστικού δημόσιου ανθρώπου που συνέβαλε πραγματικά στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.
Η Καλαμάτα οφείλει να τιμά χωρίς εξαιρέσεις όσους πρόσφεραν με ήθος και ευθύνη. Μια δημοκρατική πόλη δεν φοβάται να αναγνωρίσει το πολιτικό της παρελθόν· το αξιοποιεί για να χτίσει ένα πιο δίκαιο μέλλον.