Το ευτύχημα είναι ότι δεν τραυματίστηκε κανείς, δεδομένου ότι στον χώρο υπάρχει αυξημένη κίνηση μικρών και μεγάλων λόγω καλοκαιριού. Το δέντρο πέφτοντας χτύπησε και ένα από τα βαγόνια· ένα βαγόνι γεμάτο θέατρο, που για χρόνια προσφέρει δημιουργία και χαρά σε παιδιά και μεγάλους.

Το δέντρο ήταν εκείνο που πρόσφερε σκιά και ζωή σε μια γωνιά που όλοι αγαπήσαμε. Η εικόνα του πεσμένου κορμού είναι συγκλονιστική -όχι μόνο για την απώλεια, αλλά και για ό,τι συμβολίζει. Λίγο πριν συμβεί αυτό, παιζόταν η παράσταση «Το δέντρο που έδινε. Ποτέ πια...». Ένας τίτλος που σήμερα μοιάζει προφητικός. Όταν κάτι δίνει απλόχερα χωρίς να υπάρχει φροντίδα, κάποια στιγμή σωριάζεται. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τη φύση, αλλά και τον πολιτισμό. Ας μην ξεχνάμε να φροντίζουμε και να στηρίζουμε τον πολιτισμό, γιατί όπως τα δέντρα έτσι και η τέχνη χρειάζεται αγάπη και φροντίδα, για να συνεχίσει να προσφέρει.

Κ. Δρ.