Ένα από τα πιο δραματικά αποτελέσματα αυτής της κρίσης είναι η σημαντική μεταβολή στην αναλογία συνταξιούχων προς ασφαλισμένους. Σήμερα, για κάθε 100 συνταξιούχους αντιστοιχούν 166 ασφαλισμένοι, που καλούνται να στηρίξουν το ασφαλιστικό σύστημα μέσω των εισφορών τους. Ωστόσο, ως το 2040, ο αριθμός αυτός αναμένεται να μειωθεί σε μόλις 125 ασφαλισμένους ανά 100 συνταξιούχους, γεγονός που προοιωνίζεται έντονη πίεση στα οικονομικά των συντάξεων.
Τρεις βασικοί δημογραφικοί δείκτες καθορίζουν, σύμφωνα με το in.gr, το μέλλον των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από το 2027 και μετά. Πρώτον, ο δείκτης εξάρτησης των ηλικιωμένων (άνω των 65 ετών) ως προς τον ενεργό οικονομικό πληθυσμό, που θα φτάσει σχεδόν το 60% από το σημερινό 39%, υποδεικνύοντας αυξημένη ανάγκη για οικονομική στήριξη σε μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων. Δεύτερον, ο δείκτης γήρανσης που αυξάνεται, αντιστοιχώντας 170 ηλικιωμένους σε μόλις 100 νέους σε ηλικία εργασίας. Τρίτον, ο δείκτης γονιμότητας παραμένει ανησυχητικά χαμηλός, με μόλις 1,5 παιδιά κατά μέσο όρο το 2022, αρκετά κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 2,1, γεγονός που υποδηλώνει συνεχιζόμενη υπογεννητικότητα. Η υπογεννητικότητα, που φαίνεται από το αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων προς θανάτους, το οποίο έχει διπλασιαστεί σε πέντε χρόνια (από -33.856 το 2018 σε -64.706 το 2022), αποτελεί το βασικό πρόβλημα που επιδεινώνει την ήδη δύσκολη κατάσταση.
Οι επιπτώσεις αυτών των δημογραφικών αλλαγών στη Μεσσηνία είναι πολλαπλές: αυξημένη επιβάρυνση των νεότερων γενεών, περιορισμένες δυνατότητες συνταξιοδότησης για τους ηλικιωμένους, αλλά και αλλαγές στην κοινωνική συνοχή και την ποιότητα ζωής στην τοπική κοινότητα. Η ανάγκη για ριζικές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό σύστημα και πολιτικές, που να ενθαρρύνουν τη γονιμότητα και την παραμονή του πληθυσμού στην περιοχή, γίνεται επιτακτική για την αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης. Οι αιρετοί όμως συνεχίζουν τα… πανηγύρια για το ανύπαρκτο έργο τους και για αυτό η σύγκρουση με την πραγματικότητα για ακόμα μια φορά θα είναι πολύ οδυνηρή.
