Οι τοπικοί πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες της Ν.Δ. πανηγυρίζουν επειδή παραδόθηκε στην κυκλοφορία το Πάτρα - Πύργος και δόθηκε η υπόσχεση ότι θα ξεκινήσει κάποια στιγμή η συζήτηση για την ολοκλήρωση του δρόμου μέχρι την Τσακώνα. Είναι, όμως, αυτό λόγος για πανηγυρισμούς; Ναι, όταν έχεις διαμορφώσει μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών και ψηφοφόρους που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την ατομική τους εξυπηρέτηση, θεωρώντας πως σημασία έχει μόνο ό,τι συμβαίνει στο σπίτι τους και στον στενό οικογενειακό τους κύκλο.
Το πολιτικό θράσος είναι τέτοιο, ώστε να «παραπονιούνται» διεκδικώντας εύσημα ακόμη κι εκείνοι που υπέγραψαν την απένταξη του συγκεκριμένου έργου από τη σύμβαση παραχώρησης -και έκτοτε κρατούν την αναπνοή τους αποφεύγοντας κάθε ίχνος αυτοκριτικής. Δεν μιλάμε για καμία διεκδίκηση επανόρθωσης· πολιτικά, περιορίζονται στους ίδιους φανατικούς "ευεργετηθέντες", και εκεί εξαντλείται ολόκληρη η επιρροή τους. Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι το Πύργος - Τσακώνα είναι το μοναδικό από τα οδικά έργα που παραχωρήθηκαν την τελευταία εικοσαετία και δεν θα έχει ολοκληρωθεί μέσα στον επόμενο χρόνο. Όλα τα υπόλοιπα είτε έχουν τελειώσει είτε βρίσκονται στην τελική φάση. Και γι’ αυτή την καθυστέρηση υπάρχουν ευθύνες -με ονοματεπώνυμο.
Το γεγονός αυτό από μόνο του δείχνει ότι οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες θεωρούν δεδομένους τους ψηφοφόρους. Πανηγυρίζουν με θράσος, αποδεχόμενοι ρυθμούς που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της περιοχής. Οι αργές διαδικασίες και ο ρυθμός «χελώνας» δεν αφορούν μόνο το Πύργος - Τσακώνα, αλλά όλα τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα της Μεσσηνίας. Έχουν περάσει έξι χρόνια και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η παραχώρηση του Αεροδρομίου Καλαμάτας. Το άλλο μεγάλο έργο, το Καλαμάτα - Πύλος, για το οποίο ελήφθησαν απολύτως αμφιλεγόμενες αποφάσεις (υποτίθεται για την άμεση κατασκευή του), σέρνεται κυριολεκτικά εδώ και έξι χρόνια, χωρίς κανείς να γνωρίζει πότε και αν τελικά θα ολοκληρωθεί.
Μιλάμε για μεγάλα και μικρά έργα που προχωρούν με ρυθμούς απελπιστικά αργούς. Τα χρηματοδοτικά εργαλεία εξαντλούνται και υπάρχει πλέον ο φόβος ότι τα πάντα θα μείνουν στη μέση. Η Μεσσηνία, δημογραφικά και οικονομικά, βρίσκεται σε διαρκή συρρίκνωση. Και με τους ρυθμούς που κινούνται τα πράγματα, όταν τελικά ολοκληρωθούν τα έργα που σχεδιάστηκαν πριν από δεκαετίες, ίσως να είναι ήδη πολύ αργά για την αντιστροφή της κατάστασης.
Δεν μπορεί να πανηγυρίζει κανείς επειδή θα ξεκινήσει η συζήτηση για την κατασκευή ενός έργου, που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί εδώ και μια δεκαετία. Δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς ούτε για ικανοποίηση βάσει του ελάχιστου. Είναι ώρα διεκδίκησης, αποφασιστικότητας και επιτάχυνσης των διαδικασιών, μήπως και ανακοπεί η πορεία φθοράς.

panagopg@gmail.com