Το ονομαστικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ΜΑΔ) της Μεσσηνίας εξακολουθεί να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της χώρας και πολύ χαμηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Το συγκεκριμένο στοιχείο της Eurostat, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, καταγράφει ότι η περιοχή είναι φτωχή, παρ’ ό,τι θεωρείται «ευλογημένος τόπος». Εγκαταλείπεται από τους νέους ανθρώπους, όπως δείχνουν τα δημογραφικά στοιχεία, τα οποία είναι επίσης δραματικά και δεν επιδέχονται ωραιοποιήσεις, γιατί οι κάτοικοι αναζητούν την τύχη τους ως μετανάστες σε άλλες περιοχές που θα τους εξασφαλίσουν αγοραστική δύναμη τουλάχιστον στο μέσο ελληνικό όρο.

Η παραδοχή ότι η περιοχή είναι φτωχή, και γι’ αυτό εγκαταλείπεται, είναι το πρώτο που απαιτείται για να δούμε τι θα κάνουμε. Αν πας σε συνέδριο και ακούσεις τις φανφάρες για τους «ευλογημένους τόπους», τα ποιοτικά προϊόντα και τους δυναμικούς προορισμούς, θα αντιληφθείς τα παράλληλα σύμπαντα των ομιλητών με την πραγματικότητα των ανθρώπων. Οι απλοί άνθρωποι στον αγροτικό τομέα, στη μισθωτή εργασία και οι μικροεπαγγελματίες τα βγάζουν δύσκολα πέρα — και αυτό δεν είναι υπερβολή, αλλά η πραγματική αποτύπωση της καθημερινότητας, την οποία επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί της Eurostat. Υπάρχει βεβαίως και μια μειοψηφία, η οποία ανταποκρίνεται σχετικά καλά στο καταναλωτικό πρότυπο της εξόδου μία φορά την εβδομάδα, το Σαββατόβραδο, αλλά αυτή είναι η μειοψηφία.

Η περιοχή χρειάζεται μέτρα που θα αυξήσουν το ΑΕΠ και την αγοραστική δύναμη των κατοίκων. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με ευχές, αλλά με επενδύσεις. Για να αυξηθεί το ΑΕΠ στον αγροτικό τομέα χρειάζεται εντελώς διαφορετική προσέγγιση και επενδύσεις που θα συνενώνουν καλλιέργειες και δράσεις, με επιχειρηματικό πλάνο και οικονομίες κλίμακας που θα αυξάνουν το εισόδημα. Στη μεταποίηση απαιτούνται επενδύσεις σε προϊόντα της περιοχής και ειδικά στο ελαιόλαδο ενώ αύξηση του ΑΕΠ δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς προϊόντα καινοτομίας στο Βιομηχανικό τομέα. Η συνέχιση ανάπτυξης στον τουρισμό απαιτείται νέα ώθηση, με μεγάλες και μικρές επενδύσεις, μακριά από μίζερες προσεγγίσεις προστατευτισμού της παλιάς εποχής.

Μπορούν να συμβούν όλα αυτά; Με τις σημερινές συνθήκες διατήρησης ισορροπιών και συντήρησης χρεοκοπημένων σχημάτων, προφανώς και όχι. Με τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης να έχουν χαθεί για την περιοχή —και μάλλον και για τη χώρα— και με τις τράπεζες αρνητικές στη χρηματοδότηση επενδύσεων με ρίσκο, η στασιμότητα και η διαρκής διολίσθηση σε ακόμα χαμηλότερες θέσεις δείχνουν αναπόφευκτη εξέλιξη.

panagopg@gmail.com