Από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για το 2024 προκύπτει πως σχεδόν οι μισές αφίξεις της Περιφέρειας Πελοποννήσου πραγματοποιήθηκαν στους δύο αυτούς νομούς: 441.000 στην Αργολίδα και 327.000 στην Κορινθία. Οι περισσότεροι επισκέπτες προέρχονται από την Αθήνα ή φτάνουν μέσω του «Ελευθέριος Βενιζέλος», επιλέγοντας το Ναύπλιο, την Επίδαυρο ή το Λουτράκι για σύντομες αποδράσεις. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα συμπληρωματικό τουριστικό προϊόν της Αττικής και όχι για μια οργανικά ενταγμένη περιφερειακή οικονομία. Η αλήθεια είναι πως περιφερειακή συνείδηση χωρίς περιφερειακή οικονομική ενοποίηση δεν μπορεί να υπάρξει.
Ο διοικητικός κατακερματισμός της Πελοποννήσου συνοδεύεται από μια εξίσου σοβαρή οικονομική διαίρεση, που επιβάλλει η γειτνίαση της βόρειας Πελοποννήσου με την Αττική. Το Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου απλώς επισημοποιεί μια σχέση εξάρτησης που διαμορφώθηκε τη δεκαετία του ’50, όταν η Επίδαυρος εντάχθηκε στο εθνικό τουριστικό αφήγημα της Αθήνας ως σκηνικό πολιτιστικού κύρους. Η τουριστική επιχειρηματική κοινότητα της βόρειας Πελοποννήσου εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τη νότια Πελοπόννησο ως ανταγωνιστή και όχι ως εταίρο. Δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για την ενίσχυση του Αεροδρομίου της Καλαμάτας, που έδωσε στη Μεσσηνία την Costa Navarino και διεθνή προβολή, ενώ στο παρελθόν στήριζε το σχέδιο για το Αεροδρόμιο της Τρίπολης, παρότι γνωρίζει ότι απαιτεί τεράστιες επενδύσεις.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ζημιωμένες βγαίνουν κυρίως η Λακωνία και η Αρκαδία, χωρίς τουριστική «ατμομηχανή» να τις τραβήξει προς τα εμπρός. Με μόλις 163.847 διανυκτερεύσεις στην Αρκαδία, απέναντι σε 1,2 εκατομμύρια της Αργολίδας και 820.000 της Κορινθίας, τείνουν να εξαφανιστούν από τον χάρτη. Αν δεν υπάρξει οικονομική ενοποίηση της Περιφέρειας, η Πελοπόννησος θα παραμένει εξαρτημένη από την Αττική, που έτσι και αλλιώς αποσπά το καλύτερο εργατικό δυναμικό του Μοριά προσφέροντας θέσεις εργασίας με υψηλότερες αμοιβές.
